“Om dit werk goed te doen, moet je met je hart kunnen werken.”

Starten in een heel andere tijd

Zowel Ada als Anke dachten als kind al aan een carrière in de zorg. Ada wou graag met kinderen werken, Anke wilde ‘kookzuster’ worden in een ziekenhuis. Ze waren uiteindelijk respectievelijk 25 en 17 jaar toen ze hun debuut maakten bij Zonneveld, een jeugd-revalidatie-instelling, waar de kinderen woonden en waaraan ook een school verbonden was. “Het was een prachtige tijd”, herinnert Ada zich. “We werkten met een team van vier of vijf mensen en hadden veel vrijheid. We gingen naar het strand, konden op vakantie.” Vooral aan de groep ‘Kwebbelaars’ heeft Ada goede herinneringen. “Dit waren kinderen tussen de 10 en 15 jaar. We hadden veel contact met de ouders. Langzaam veranderde de zorg en kwam de cliënt centraal te staan. We gingen kijken naar wat de cliënten nodig hadden en welke rol de ouders daarin konden spelen.”

Veranderend werk, veranderende zorg

Na Zonneveld volgde voor beiden de locatie De Tiende in Goes. De sluiting van deze locatie is zowel voor Ada als Anke een domper in hun carrière. Daarna scheidden hun wegen. Na diverse tussenstappen, zowel in de zorg als in administratieve functies, kwam Ada als administratief ondersteuner terecht bij de dagbesteding Brugzicht in Zierikzee. Anke ging via de Schans, Watertorenstraat en de Cavalier naar Oud-Middelburg. Daar werkt ze nog steeds als begeleider. Beiden signaleren dat het werk in de gehandicaptenzorg veranderd is. “Vroeger was het een stuk relaxter”, meent Ada. “Natuurlijk waren er toen ook drukke dagen, maar er was meer tijd voor elkaar en voor de cliënten. De teams waren groter, er waren dus meer mensen om op terug te vallen, en er was een leidinggevende die de kaders bepaalde.” Anke vult aan: “De organisatie zelf is ook een stuk groter en daarmee ook de afstand tot het centraal kantoor. Daar werken nu zoveel mensen, die je niet of nauwelijks nog kent. En wat betreft de zorg: toen ik startte, bepaalde ik voor de cliënt wat er ging gebeuren. Nu is de cliënt inderdaad leidend en is het aan ons om hem of haar zo goed mogelijk te volgen en te begeleiden.”

Liefde voor het vak

Gelukkig is niet alles veranderd. Zo ziet Ada dat bij Gors nog steeds dezelfde mensen werken. “Ik heb het dan over mensen met liefde voor het vak. Om dit werk goed te doen, moet je met je hart kunnen werken.” Dat het mensenwerk is, vindt ook Anke. Zij heeft aan haar loopbaan een flinke dosis mensenkennis overgehouden. “In die veertig jaar werk je met en voor een hele hoop mensen, zowel collega’s als cliënten en hun ouders. Het is geen individueel werk; je hebt elkaar altijd nodig.”

Voldoening van betekenisvol werk

Wie Ada en Anke vraagt naar een bijzonder herinnering of een leuke ervaring krijgt een stortvloed aan verhalen. Er is bij beiden niet één ervaring die eruit spring: het aangename zit in de lange rij mooie, betekenisvolle momenten met de cliënten. “Voldoening haalde ik uit de ontwikkeling die je cliënten door zag maken. Het is iedere keer weer fantastisch als je dat voor elkaar krijgt bij een cliënt.” Dat de cliënt centraal staat, zou Ada ook als advies willen meegeven aan de nieuwe generatie die klaarstaat om hun stokjes over te nemen. “Je kunt nog zoveel taken krijgen, je bent er voor de cliënt. Daarvoor heb je voor dit werk gekozen.” Anke vult dit advies graag aan met de tip om daarbij ook goed op jezelf te letten. “Zorg dat je rooster het mogelijk maakt om evenwichtig te leven, met een goede werk-privé balans. Je mag zeker voor je zelf opkomen om je werkplek prettig te maken, want af en toe wat tijd voor jezelf is ook belangrijk.”

Nog van alles te doen!

Daar hebben Ada en Anke de komende tijd meer dan genoeg van. Vervelen gaan ze zich zeker niet doen. Anke heeft in huis nog van alles te doen en is druk met het schilderen met olieverf. Ada fotografeert graag en geniet ervan om buiten te zijn. De komende zomermaanden kan ze haar hart ophalen.

Meer weten over onze vacatures en werken bij Gors? Neem dan eens een kijkje op onze website.